آبلوموف

در سکوت شب به سراغ دفتر یادداشت فراموش شده ای در کنج کتابخانه رفتم . روزهای رفته را ورق زدم . نوشته هایم همه از فصل پاییز می گفت و باران . پاییزی که گذشته بود فصل پر بارانی بود . دماغم از بوی باران پر بود و در ذهنم برگ های زرد و نارنجی کوچه باغ منتهی به خانه ی پدری را جارو می کردم که به صفحه ی آخر دفتر رسیدم . آنجا با مداد نوشته شده بود :«  سلام مهربانم   ممنونم از اینکه همیشه و همه وقت به نوشتن و خواندن علاقه نشان میدی !                                                                                 پس من چی ، هیچی ! »عکس بر گرفته از : www.photographyblogger.net