آبلوموف

عسل بانو! این را به درستی حس کن ! تا شکافی و ترکی در زندگی روزمره پیش نیاید ، انسان مجبور نمی شود خاطره را فراخواند تا با خمیر خاطره آن شکاف یا ترک را ـ موقتا ـ بپوشاند ؛ و تا شور زندگی اجتماعی فرکش نکند ، انسان مجبور نمی شود به شور کاذب تاریخی توسل بجوید . خوب و بد ، دو عنصر اخلاقی هستند نه دو عنصر تاریخی . ما نیک یا بدمان ، ستمگری یا دادخواهی مان ، فساد یا طهارت مان ، انسان دوستی یا نفرت مان را از تاریخ نمی گیریم ، از منبع باورهای اخلاقی مان می گیریم که نطفه های آنها پیش از تاریخ مدون بسته شده است .لااقل همان کوزه ها ، کاسه ها ، چرخ ها و پیکره ها نشان می دهند که انسان ِقبل از تاریخ ، به چیزی معتقد بوده است ، و اعتقاد ، امری ست اخلاقی ، نه تاریخی .   ارتباط انسان با تاریخ، ارتباطی ست غیر واقعی، غیر حقیقی، غیر حسی و ریا کارانه ؛ اما ارتباط انسان  با معنویت ، هنر ، با حرکت و نان ، ارتباطی ست پویا ، مستقیم و کارآمد .  عسل ! هرگز به زمان و تاریخ فکر نکن ! تنها شکست خوردگان به این دو عنصر باطل می اندیشند و « به شبیخون ظالمانه ی زمان » . + " یک عاشقانه ی آرام " نادر ابراهیمی ، نشر روزبهان، مهر1377،ص 175و 176