یادداشت های نُها
یک کتاب فوق العاده که امروز خواندنش رو تمام کردم.یادداشت هایی از عراق بین دو جنگ خلیج فارس اول و دوم. نوشته هایی از یک زن هنرمند نقاش عراقی که می تواند با همین روزنوشت های خود نگاه مخاطب را نسبت به کشورهایی که دم از دموکراسی می زنند را تغییر دهد. کشورهایی که از هر حربه ای استفاده کرده اند برای به خاک و خون کشیدن منطقه ای که ما در آن زندگی می کنیم. تا بتوانند سرمایه های آن را به یغما ببرند. درست است که در کشوری چون عراق دیکتاتوری چون صدام عامل تعدادی از جنگ ها بوده اما مردم این کشور و دیگر کشورهای درگیر، بیشترین آسیب را از این لشکرکشی ها دیده اند. آسیبی که بمباران ها، از دست دادن عزیزان ، تحریم های شدید اقتصادی و غیره بر سر یک کشور و مردمانش می آورد در نوشته های نها الراضی بسیار ملموس و آشکار است. تحریم هایی که ما هم سال هاست با آن آشنا هستیم و همین بیشترین عامل بوده تا بهتر درک کنم چطور جنگ و محدویت های مراوده و داد و ستد با دیگر کشورها چه بلایی می تواند به ساختار یک کشور وارد کرده و مردم یک کشور را منزوی تر کند.
از روی جلد به نظر میاد برا نشر چشمه باشه. درسته؟
.
روایتهایی که از جنگ خوندیم، بسیار ناقصه. حتی در داخل.
خیلی دوست دارم جنگ رو از نگاه نویسندههای عراقی و مخالف جنگ هم ببینم و بخونم.
من این کتاب را نخواندم و نظر نافذی ندارم.
و هیچ کتاب دیگری با طعم سیاست نخواندم و هیچ نظر نافذ دیگری هم ندارم!
و جالب این است که تصمیم خودم را گرفتم. که هیچ گاه نخواهم در آن عرصه دانشی کسب کنم. نمی دانم تصمیم درستی است یا خیر. اما گرفتم. حتی به غلط!
من از سیاست هیچ نمی دانم. (چقدر فرق کردم.)