در مرتعی که                    گله فراوان است گه گاه گرگی گرسنه می رسد از راه و می رباید خشماگین تک مانده گوسفندی ، تک مانده بره یی . در انتهای دشت تنها به جای می ماند                               یک مشت استخوان آیا به راستی تقصیر از شبان است ؟ یا گله بی زبان است ؟ کفتارها و                لاشخوران را                                  می بینم بر تکه استخوان  * شعر از کاظم سادات اشکوری *