در مرتعی که

                   گله فراوان است

گه گاه

گرگی گرسنه می رسد از راه

و می رباید خشماگین

تک مانده گوسفندی ،

تک مانده بره یی .

در انتهای دشت

تنها به جای می ماند

                              یک مشت استخوان

آیا به راستی

تقصیر از شبان است ؟

یا گله بی زبان است ؟

کفتارها و

               لاشخوران را

                                 می بینم

بر تکه استخوان 

* شعر از کاظم سادات اشکوری *