آبلوموف

واقعاً هم سرو داره ..!

سرتان همیشه سبز !

با استدلال انتزاعی و انطباق تصاویر،هر کلاه ایماژ منحصربفردی رو در ذهن تداعی میکنه،از عملی که بر انها واقع شده تا وجود بی جان خودشان...در یک فراگرد خیالی میتوان برای این سردارها کالبدی انسانی،تشخص و یک ضمیر انتخاب کرد...اگر به این مجموعه با وسواس و جهان بینی عمیق تری نگاه بکنیم،به انتزاع،مفاهیم مختلف نمود پیدا میکند...با فیلترها ترکیب بندی و فضا به لحظه ای ممتاز مبدل میشد...

بهمن جان ممنون از نگاه پر حوصله و با دقت به این عکس ها و نقد شان . و می دانم ایرادها را بر نوآموز آماتور نادیده گرفته ای .
ولگردی هایت و ولگردی هایمان پر ثمر باد !
و باز ممنونم از تشویق هایت :))

عکساتون خیلی باحال بود.
:))

توصیه می کنم هنگام موتور سواری حتمن استفاده کنید :)))

یادم نمیاد آخرین باری که سوار موتور شدم کی بود شاید یه 13-14 سال پیش ولی طرفم کلاهش رو نداد به من و هنوزم در حسرتشم :(

پس گواهینامه تون تا حالا منقضی شده :)
همینطور که جلو نشسته بود باید کلاهش رو بر می داشتید :)

من نصف حرف های معلم عکاسی تونو نفهمیدم آبلوموف عزیز!... اما تبریک میگم کلا با مجموعه کار کردن موافقم. بعدشم دیگه اینکه یه عکاس تبلیغاتی خوبی هم می شویدها! الان معلم تان احتمالا داره سرش را می کوبد به دیوار از حرف های من. اما همین مسیر را بروید جلو... موفق باشید... اولین عکس یه جورهایی ترسناکه! نمی فهمم چرا فقط ترسش رو حس می کنم!... حالا که بهتر دقت کردم دیدم از حضور نداشتن انسان در کالبد شی ترسیدم! جای خالی همیشه منو می ترسونه... اما توی عکس دوم، احساس خوبی هست... ادم دلش می خواد همسفر بشه... اون رنگ سفید... با پس زمینه ی آبی روشن... حس امید رو منتقل می کنه... اولی رنگ سیاه اثر معکوسی داشت...

این آقای معلم کارش درستِ . باعث و بانی ولگردی و عکاسی من شده. دور از جناب باید به زبان و احوال ولگردها آشنا باشید تا پی گفتمان آن ها ببرید.
برداشت های جالبی بود . با نظرتون در مورد عکس اول موافقم . به یک سردارِ بی تن که سرش بر نیزه است می ماند :(