عصر تیغ و زهر
+
۱۳۹۵/۴/۵ | ۲۰:۰۳ | رحیم فلاحتی
هیچ حسی بدتر از این نیست که در زمانه ای پا به عرصه ی وجود بگذاری که نه امیدی به آمدن پیامبری ست و نه مولایی چون علی (ع) ... کاش هیچ تیغی به زهر کین آلوده نبود !
مترسک
خدا هم دیگه امیدی به ما نداره، ما رو ولمون کرده به حال خودمون...
۵ تیر ۹۵
پاسخ
بله درست می فرمایید . یک همکاری داشتیم همیشه می گفت : خدا تو کار ما خلق الله حیرون مونده که داریم چه کار می کنیم !!
۶ تیر ۹۵
ف. عین
اینها نور واحدن... حضرت حجت ادامه ی راه پیامبره... امید به آمدن منجی...
۵ تیر ۹۵
پاسخ
نور واحدم آرزوست !
۶ تیر ۹۵
amir farhad
و چقدر زمین بدون علی، در رنج است...
۶ تیر ۹۵
پاسخ
و رنج با تن و جان مان عجین شده است !
۶ تیر ۹۵
7660 ...
یه شعر بود یا متن که سالها پیش خوندم که نوشته خدا باید در فرستادن کسی شبیه موسی تعجیل کنه...
۶ تیر ۹۵
پاسخ
آمین ! امیدوارم با کشتیِ بزرگتری بیاد !
۶ تیر ۹۵
احسان خواجه مرادی
به حضور ذخیره الهی حضرت حجت ایمان و امید داشته باشیم، زندگی خوشرنگ خواهد شد
۶ تیر ۹۵
پاسخ
به امید آن روز !
۶ تیر ۹۵
بندباز
اتفاقا من فکر می کنم همین زمان بهترین زمان است. زمانی که مسئولیت انجام هر کاری از بشر به عهده ی خودش هست. البته همیشه بوده و شاید به نظر می رسد آن زمان ها مردم دنبال پیامبری بودند یا مثل حالا در آرزوی ظهوری منجی ای... اینها بی فایده است. بشر وقتی می تواند انسان باشد که به عقل خود و شعور خودش احترام بگذارد. پرورشش بدهد و روی پای خودش بیاستد. هر چند هم که ناقص باشد این ارزشش بیشتر است.
۷ تیر ۹۵
پاسخ
وقتی انسان رو به آدمیت برود و به اصلاح خود بپردازد آرزویش برای ظهور برآورده شده است :)
۸ تیر ۹۵
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.