سامبای مرگ
مرگ ها تکراری بود . تکراری و کسل کننده . نزدیک به دوماه بود که تمام بخش های خبری پر شده بود از مرگ با ویروس کرونا . نه مرگ بر آمریکایی بود و نه مرگ بر اسرائیلی . از فرط تکرار کلافه بودم و دلم مرگی تازه و نو می خواست . تا اینکه گوینده خبر گفت : « خالق ملوان زبل در گذشت ! » و من کسالت مرگبارم را فراموش کردم ! دلم می خواست سامبای مرگ برقصم !
لعنتی همین شماهایین که دست از سر عزرائیل بر نمیدارید تا دمی بیاسایَد. رِیْ
:))
ما سالهاست که با مرگ بر این و آن روزمان شب و شبمان روز می شود. وقتی صدای مرده بادها و زنده بادها به گوشمان نمی خورد انگاری یک جای کار می لنگد!!
:/
رقص سامبای مرگ چه شکلیه؟ نمیشه کلیپی از رقص بذاری؟ این شکلی حس میکنم به پست نزدیک نشدم. فایده نداره.
خالق همه چیزای خوب، خالق قشنگیای بچگیمون، خالق خاطرات خوبمون، همه دارن میمیرن این خیلی ترسناکه
تکرار، پیامآور شعور پنهانی است.
با بچه که بازی میکنم، این را آموختم. یک بار، دو بار، سومین بار مشکوک میشود که وقتی به طور خاصی او را تکان میدهم، یک ریتم پدید اورده ام، آن لج ش را، آن بازی اش را، آن فرم ش را فراموش میکند، محو در حرکت تکراری من میشود. و با مشاهده تکرار پنجم، خوش ش میآید.
این هم نوع دیگری از تکرار..
واقعا؟!.