خورشید در راه مکثی کرد .                     سپیده دم روسپی شهر آبستن بود                                                  و مردان شهر سرشکسته                                                     و داغی که تا آخرین دم بر پیشانیشان بود . فریبی که آلوده بودشان                              خود به تنهایی دوزخی بود بس عظیم                                                       و این در ندرت وجدان بسی بزرگ می نمود !