خورشید در راه مکثی کرد .

                    سپیده دم روسپی شهر آبستن بود

                                                 و مردان شهر سرشکسته

                                             و داغی که تا آخرین دم بر پیشانی شان بود .

 

فریبی که آلوده بودشان

                             خود به تنهایی دوزخی بود بس عظیم

                                             و این در ندرت وجدان بسی بزرگ می نمود !