آبلوموف

چقدر خواب. مشکلی در هیچ جا نمی‌بینم. 

احساس سبکبالی.

استمرار محبت.

از همه مهمتر،کتابها سر جاش!

متن جوندار، خیال‌انگیز و فضای مهم و ترس. اما نه غمگین. من با چنین فضاهایی به شدت کنار آمده‌ام.

طبقه ششم، آن هم از کوچه پس کوچه رد شدن، یکهو اوج گرفتن و رفتن سر پنجره. فیلمنامه نویس درجه اولی می‌شدی و شاید هم خواهی شد. چرا که نه.

واقعا تحت ظلم کپی قرار گرفتن خیلی اتفاق بی‌شخصیتیه. می‌دونید با کپی شدن یه متن یه جورایی بعضی وقتا می‌شه کنار اومد‌. من اسمی که باهاش اولین وبلاگم و بعد اکانت تلگرامم رو ‌ساختم، بارها و بارها مورد عنایت دوستان شخیصم قرار گرفته و هنوز هم در کمال وقاحت ادامه داره! حتی دیروز کسی که شماره‌ش رو نداشتم بهم پیام داد و یه لحظه تعجب کردم: چی؟ خودم به خودم پیام دادم؟! بعد دیدم نه، ظاهرا  یکی از دوستان عرض ارادت دارن. /:

به همین ”ضمیر“ بی مقدار هم حتی رحم نکردن و در توییتر خدمتش رسیدن. |: