آبلوموف

ما را خلق و خوی دریاست و جنون او ... و دگرگونی های او نیز ما را ... طغیان کف آب هاست ... و سبکسری خیزاب ها ... با یکدیگر می جنگیم یکدیگر را می شکنیم و وقتی که تند باد فرو می نشیند بر روی شن ها غلت می خوریم چون دو کودک در تعطیلات مدرسه ... * نقل از : تا سبز شوم از عشق « شعرهای عاشقانه و نثر نزار قبانی » ترجمه موسی اسوار ، تهران ، سخن ، 1382