آبلوموف

 عصرها پرسه می زنم در انقلاب . 

امید دارم به انقلاب

و دختران جین پوش شیک آن 

که بهمن باریک دود می کنند

بهمن باریک دود می کنند

می جویم چند جمع را

که بگویند از انقلاب

از انقلاب سرخ چین

یا قصه ای از خمرهای سرخ

می خوانم و قدم زنان

بر سنگ فرش های انقلاب

می چرانم ، چشم را

تا که بیابم کسی را از غرب دورِ دور

جایی که لات ها

آمریکای لاتین را

بنیان نهاده اند

تا که بیابند

چه را

چه را ؟

ارنستو چه را

ارنستو چه گوارا ...را... را... را

من هنوز امید دارم به انقلاب

به انقلاب

وقتی که عکس چه را

و که و که را

بر عابران انقلاب ندیده ی انقلاب

عرضه می کند

پیرمردی عصا به دست

که نور سال هاست

مهمان چشم های او

نگشته است

عکس که را

و که و که را ...

من پرسه می زنم

پرسه می زنم ....