آبلوموف

الله اکبر برای آنکه کسی برای این مملکت از خازج دیکته نمیگوید. الله اکبر برای اینکه از زمان هخامنشیان برای اولین بار مرزهای ایران دارد به مدیترانه می‌رسد. الله اکبر برای اینکه رتبه ی اول علمی منطقه و اسلام است. الله اکبر برای اینکه دشمنان این مملکت جرأت ندارند قدم جلو بگذارند و از دور عوعو می‌کنند و چشمشان به مزدورهای داخلیست. اینجا قلب اروپا نیست.امنترین نقطه ی  پر آشوب ترین منطقه ی جهان است. به غیرت کسانی که به نام وطن و اسلام رفتند و سر دادند. کسی از وطن حرف بزند که برایش بی‌خوابی کشیده، خون داده و سر از تن جدا کرده. ماها چه کار کردیم که طلبکار مملکت شده ایم؟ چه قدمی برایش برداشتیم که اینطور حق به جانبیم؟ اویی که رفته و سر داده و دست و پا جاگذاشته برگشته فساد و دزدی را ندیده؟ اگر اینطور بود مریض بوده که جان و تنش را برای مملکت فقر و فساد فدا کرده؟ چرا او چیزی را در این مملکت دیده که ارزش جان دادن داشته ولی ما نمی‌توانیم آنرا ببینیم و اینطور طلبکاریم بدون اینکه کاری کرده باشیم؟ کسی موافق دزدی و فساد نیست. ولی جایی در این عالم نیست که پای آدمیزاد رسیده و ایندو نبوده. چرا فقط اینها را می‌بینیم؟ ما چه قدمی برای مبارزه با فساد و دزدی برداشتیم؟ پایین‌تر از آن چه قدمی علیه فسادهای وجود خودمان برداشتیم که بعد با فسادهای جامعه برخورد کنیم؟ 

درود بر آبلوموف