دوباره ابرهای غمگین از راه می رسند
همچون غافله ای زنجیروار
و کالای نهاده بر جهاز شتران
دامن دامن اشک
دیگر دلداری هیچکس را افاقه نیست
مگر باد، مگر نسیم
بویی، عطر گیسویی به همراه آورد
فقط نویدی از یار
و وعده ی دیدار دلدار
این قافله ی غم را
می تواند
از گریستن باز دارد.
چهل شبانه روز می گذرد
وهق هق ابرهای غمگین بریده نشده است
و همچنان می گریند!
خطوط ساحلمان ، خطوط چشمانت
و لب ساحلمان
اگرچه رنگ ندارد بسان لبهایت
صفوف جنگلمان فدای چشمانت .
کنار ساحلمان ز جای هر قدمت جوشش آب است که بر جا مانده
و برکت عبور تو از این دیار چشم نواز
همه نیکی ها و عشق اهورایی را
به مهمانیمان فراخوانده است .
نه فانوس کشته به باد
نه قایق شکسته به موج
و نه آبسکون که غرق شد در آب
مرا داغدار حادثه نخواهد دید .
به وضوح می بینم
اثر رقص موزون تو را
در کنار ساحل
و دلم پر طپش تر از هر وقت است .
سرنوشتم امروز
همچو قویی سپید است بر آب برکه ، زیر نور مهتاب
برکه رنگش از چیست ؟
همه اندام تو است
و تو هم سیمینی !
.
غزل زیبای « شراب نور »
ســــتاره دیده فــــــروبست و آرمید بیـــــــــا
شــــــراب نور به رگ های شب دوید بیـــــــا
ز بــس به دامــن شب اشک انتـظارم ریخت
گل ســــــپیده شکفت و سحر دمید بیــــــا
شــــــهاب یاد تو در آســــــمان خـــاطر من
پیـــــــــاپی از هـــمه سو خط زر کشید بیــا
ز بس نشستم و با شب حدیث غـم گفتم
ز غـصـــــه رنگ من و رنگ شب پرید بیــــــا
به وقت مـــــرگم اگـــر تازه می کــنی دیدار
بهوش باش که هنــــگام آن رســـید بیــــــا
به گام های کسان می برم گمان که تویی
دلم ز ســــــــینه برون شد ز بس تپید بیــا
نیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت
کنون که دست سحر دانه دانه چــــید بیا
امـــــید خاطر سیمین دل شــکسته تویی
مــــــرا مخواه از این بیش ناامـــید بیـــــــا
* مجموعه شعر مرمر ـ سیمین بهبهانی *