نمی دونم چند روز گذشت. اما سخت گذشت. توی این سوراخی که هستم خیلی فکر کردم. موضوع انگار لاینحل بود برای من. این سوال مثل مته روی مخم بود که چرا عده ای شلوار های جینی تن می کنند که قسمت بزرگی از زانوی اون پاره ست؟  

  باید بگم تشنگی و گرسنگی ممتد انسان را به حالتی خلسه گونه می کشونه و من تو یکی از این روزها به این کشف بزرگ دست پیدا کردم که این پارگی نقیصه نیست بلکه راه حلی ست برای جلوگیری از. " زانو انداختن " شلوارها در اثر سجده های طولانی !!! 

فتبارک الله!