همیشه با شنیدن کارهای داریوش رفیعی و آن صدای خاطره انگیز و دلنشینش از خودم می پرسیدم چرا عمر این مرد نازنین به دنیا نبوده تا ما بیشتر از کارهای او لذت ببریم و چرا باید در اوج جوانی چشم از دنیا فرو ببندد و خیل دوستدارانش را در غم بنشاند . مردی که حادثه ای تلخ مرگ را در سی و یک سالگی برای او به ارمغان آورد و او را از ادامه ی هنرنمایی هایش بازداشت. اما با این حال او با همان کارهای اندکی که به یادگار گذاشته نزد ما جاودان و ماندگار شده است .   هنوز با چراهای پیشین ام دست به گریبان بودم که امروز چرخ گردون افسوس و دریغ دیگری را در برگ خاطراتمان ثبت کرد : " مرتضی پاشایی در گذشت ."