در آرزوی شفا
+
۱۳۹۵/۳/۵ | ۱۴:۴۱ | رحیم فلاحتی
به بیماری عجیب و صعب العلاج نخواندن و ننوشتن دچار شده ام. آنقدر تهی و خالی از هر تفکر و اندیشه ای که به یک حافظه ی جانبی خالی و مصرف نشده می مانم که گوشه ای دست نخورده افتاده است و انگار هیچ موضوع تفکر برانگیزی از مخیله اش نمی گذرد. بد دردی است جانم! بد دردی است ... وهم انگیز و ترسناک ! ...
تازه داری می شه مثل ما عامو رحیم.
برای شروع کافیه از یه اتفاق روزمره بنویسین.
ولی نخواندن رو نمی تونم درمان کنم فعلا. چون حق عضویت کتابخونه ام تموم شده پول هم یخ
:))))))))))
من هم دچارش شدم ولی خوب شد ترسناک هست ولی وقتی بگذره وبعد برگردی پشت سرتو نگاه کنی می بینی اونقدر هم وحشتناک نبوده
ویروس همه گیره انگار
یاد رمان کوری افتادم...