آبلوموف

تقدیم به روح مهندسی که نمی دانست ، به زبان مادری ام می توانم بخوانم حتی اگر به حروف لاتین نوشته شده باشد و آن گاه که گفت : « سگ مصب ! لااقل یک کتاب فارسی از کتابخونه برمی داشتی !» و به یاد ماه هایی که سعی کرد تا ضمیر « ما » را در مکالمه هایم ، خطاب به خودم از من بگیرد و ضمیر « من » را جایگزین آن کند و به زحمت توانست ! و به پاس آن لحظه ای که آسمان رنگ خون گرفته بود و من از سر لج برایش این غزل از " علی آقا واحد " راخواندم و او به یاد همسرش گریست و من به یاد عــــــزیزی که داغش هنوز برایم تازه است : گولـــــــسه هر کیمسه بیزیم دیده ی ـ گریانیــــــمیزا دوشــــــسون عالــــــمده گوروم حال پریشــــــانیمیزا عشـــــق چوخ دلــــبر بی مهره اســــیر ائتـدی بیزی بیری رحــــــــم ائیلــــه مه دی ناله و افغـــــــــانیمیزا دوست ساندیق گوروب هر شوخی ، بلاسین چکدیک دشــــــــــمن اولدو یئنه آخــــیردا بیزیم جانیمـــــــیزا ذوق آلار عشــــــــقده بیزدن ، گـوروب احوالــــیمیزی هانســی درد اهلی اگر گلــــسه بیزیم یانیــــــــمیزا زولف زنجــــیرینه عقــــــل ایله اســــیر اولمامیشیق عشـــــق دیوانه ســـی ایک ، باخما ، بو نقصانیمیزا گلـــــدی گول فصلی ، بیزی سـاقی نظردن سالدی پیر میخـــــــانه گرک دیر باخـــــا دیوانیـــــــــــــــمیزا دم غنیمتدی ، مئی ایچ ، بدری نی ، واحد باشا سال بیر عـــــلاج اولســـــا ، اودور درد فراوانیــــــــــــمیزا * پ ن : دیوانی که آن روز خواندم به حروف لاتین بود و چاپ باکو