آبلوموف

چشمت خوش است و بر اثر خواب خوشتر است طعم دهــــــانت از شـــکر ناب خوشـــــــتر است زنهـــــــار از آن تبســــم شــــــیرین که می کنی کز خنده ی شــــــکوفه ی سیراب خوشـتر است شمــــــعی به پیش روی تو گفـــــــتم که بر کُنم حاجت به شمع نیست که مهتاب خوشـتر است دوش آرزوی خواب خوشـــــــم بود یک زمــــــــان امشب نظـــــر به روی تو از خواب خوشتر است زآن ســــوی بحـــر آتش اگر خوانیــــــم به لطف رفتن به روی آتشـــــــم از آب خوشــــــتر است در خوابگاه عـــــاشق و سر بر کــــــــنار دوست کیمُخت خـــــارپشت ز سنجـــاب خوشتر است زآب روان و ســــــــبزه و صحــــــــــــرا و لاله زار با من مگو که چشـــم در احباب خوشـتر است زهـــــرم مده به دست رقیــــــــــبان تنگ خوی از دست خـــود بده که ز جُلّاب خوشـــتر است سعـــــدی دگر به گوشــــه ی وحدت نمی رود خلوت خوش است و صحبت اصحاب خوشتر است هر باب از این کتـــــــاب نگارین که بر کُـــــــنی همچون بهشت گویی از آن باب خوشـتر است  کیمُخت : پوست